నిష్కామ కరుణ

ఎవరు నిర్దయను సాధన చేశారో
వేరెవరు ప్రేమించలేని బలహీనంలో కరిగిపోయారో, తరిగిపోయారో-
పేగుల్లో భస్మమౌతున్న తడి జ్ఞాపకం
రోజూ ఒకే బల్లెపు చూపు గుచ్చుకొని
పగళ్ళు పగిలి
రాత్రుల్లో పడగ్గదుల గోడలకవతల నక్కి
భయం భయంగా తప్పుకొని తిరిగి
ఇల్లు తగలబెట్టుకుంటున్నప్పుడు కసి ఆనందంతో నవ్వి
రాసిందాన్నించి తప్పుకునే క్రతువులో
ద్వేషాన్ని మరింత భరించీ...

తింటున్న కంచాన్నెవరో భళ్ళున నేల పారేస్తారు
తలుపులు పగులుతాయి
గాజు పాత్రల్లో నెత్తుటి వడపోతలు చిల్లుతాయి
నోట్లో ముద్ద పడేసిన చేతుల గాజులు చిట్లుతాయి
ఎవరో ఆగంతుక స్త్రీలూ, పురుషులూ
సోఫాల్లో కూచుని కటువుగా నవ్వుతారు
తింటారు, తాగుతారు, నిద్రపోతారు
నిన్ను నిర్దయగా వాకిట్లోకి గెంటేస్తారు

నడి వీధిలో నిద్రపోతావు
ఎప్పటికీ చేరని ఇల్లుని కలగంటూ ఉంటావు
వాకిట్లోనే నీ పక్కబట్టలూ, మెత్తలూ
ఆ మెత్తల మీద నువ్ కలలుగన్న
                  ఒక పక్కకు ఒరిగిన స్త్రీ సిరస్సూ
తడుస్తుంటాయి ఎండల్లో, వర్షాల్లో-
కవులూ, తత్వవేత్తలూ, వ్యాపారులూ, ప్రవక్తలూ
                                        అందరూ నవ్వుకుంటారు కొంటెగా
నువ్వు లోపల వెలుగుతున్న కరుణ వెలుతురులో స్పృహ తప్పిపోతావు

ఎవరో నీకోసం ఒక వాక్యం రాస్తారు
"ఇక్కడ స్త్రీలు ఎవరూ కరుణను కోరుకోవట్లేదు".